Die Partei, die Partei hat immer recht

Zondag, 13 december 2015

Het is een beschamende affaire, die zogenoemde Teeven-deal. Het ergst is niet eens de deal zelf. Die kan je ‘met de kennis van nu’ afkeurenswaardig vinden, zoals de commissie-Oosting. Het is natuurlijk ook gek als je even met gewone-mensenverstand erover nadenkt: een deal waarvan nog steeds niet duidelijk is of die nu eigenlijk meer behelsde dan het aan een crimineel uitbetalen van 4,7 miljoen belastingvrij – met Fred Teeven die als een soort vleesgeworden Staatsloterij de jackpot uitdeelt. Desondanks meent premier Rutte dat het een goede deal was. Of hij wordt bij die opmerking niet gehinderd door kennis van zaken, of hij weet meer dan de commissie-Oosting. In het ene geval is het een domme opmerking, in het andere geval houdt hij informatie achter. Twee keer fout dus.

Kwalijker is de manier waarop alle betrokkenen geprobeerd hebben de eigen partij en de maatjes daarin de hand boven het hoofd te houden. De VVD heeft zich ontwikkeld tot een soort firma list en bedrog, met als standaardreactie als er iets naar buiten komt dat niet klopt: ach, het wordt allemaal vreselijk overdreven. Weten we het nog, de declaratiebonnetjes van Marc Verheijen? Volgens premier Rutte ging het om een ‘opgeblazen kwestie’ (de media hadden het weer gedaan natuurlijk). Toch was Verheijen korte tijd later ineens ex-Kamerlid en bleek de premier voor z’n beurt te hebben gepraat.

Toppunt van beschamend gedrag in de huidige affaire is misschien wel het saboteren van een procedurevergadering door de VVD om toch vooral maar te voorkomen dat partijmaatje Van Miltenburg, de stuntelende Kamervoorzitter, in een hoorzitting door haar collega-Kamerleden op het rooster zou worden gelegd. Daar ontsnapt ze uiteindelijk toch aan door haar aftreden. Niet, zoals ze in haar verklaring stelde, omdat ze iets verkeerd gedaan heeft. Natuurlijk niet, ze maakt immers geen fouten? Dat liet ze eerder ook al weten in de affaire over het lekken van de naam van beoogd ombudsman Guido van Woerkom. Nee, ze treedt – heel edelmoedig – terug omdat de voortdurende discussie over haar persoon de positie van het voorzitterschap aantast. Misschien aardig om haar eens te vragen hoe het toch komt dát er voortdurend discussie over haar persoon is.

Enfin, woensdag volgt er dan een debat waarvan iedereen zegt dat premier Rutte, wiens geloofwaardigheid al danig is afgebladderd, het moeilijk krijgt. Dat zal dan wel; één blik op de wekelijkse peilingen maakt duidelijk dat de coalitiepartners absoluut niets te winnen hebben bij verkiezingen, dus daar blijft het dan ook bij. We hebben vervolgens nog anderhalf jaar waarin we kunnen meemaken hoe Kamerleden en bewindslieden met goed gespeelde verbazing hun zorg erover uitspreken dat het vertrouwen in de politiek zo afneemt. Daar is de democratie toch niet mee gediend. Nee, inderdaad.

De titel van dit stukje is overigens een regel uit een lied dat in de voormalige DDR werd gezongen tot meerdere eer en glorie van de heersende SED. Dit als toevoeging voor wie niet zo goed thuis is in de geschiedenis van de socialistische en communistische dictaturen.






Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties