Studentknuffelen

Dinsdag, 23 oktober 2018

Eigenlijk kreeg ik dit nieuws in de verkeerde volgorde binnen: eerst de column van Youp van ’t Hek in NRC Handelsblad, en daarna pas het ‘echte’ bericht dat studenten in Amsterdam met puppy’s mogen knuffelen om hun tentamenstress te verminderen. Je bent dan al in een wat giechelige stemming, terwijl het wel degelijk een serieuze kwestie is. Inmiddels zijn er – het kon niet uitblijven – door de Partij voor de Dieren vragen gesteld over het welzijn van de puppy’s.

Dat is misschien niet ten onrechte, maar eigenlijk vind ik het welzijn (of het gebrek daaraan) van de studenten interessanter. Het lijkt me namelijk dat degenen die van dit niet-te-missen aanbod gebruik willen maken, zichzelf eens de vraag zouden moeten stellen of ze eigenlijk wel geschikt zijn voor een universitaire studie. Als je tijdens je studie al zo gestresst raakt dat je dit nodig denkt te hebben, hoe gaat het dan later in de loopbaan? De studiedruk is hoger dan vroeger, maar je kunt nog steeds in veel opzichten doen en laten wat je wilt. Dat is ook nog steeds iets anders dan dag-in-dag-uit om negen uur op het werk zijn en targets moeten halen. Dát is (soms) pas echt stressen, en het gemiddelde kantoor bevat geen knuffelkamer met op afroep beschikbare puppy’s, kittens of leeuwenwelpjes. Als ik achterloop bij de moderne kantoorontwikkelingen dan hoor ik dat trouwens graag, ik ben ook alweer een poosje ZZP’er.

Vroeger, natuurlijk, vroeger was alles altijd beter. Maar zonder de grumpy old man uit te willen hangen: er zijn toch al eeuwenlang miljoenen mensen afgestudeerd zónder puppyknuffelen? Wat maakt de hedendaagse student of de hedendaagse studie zo uniek dat dit nu wél nodig is? Ja, de ontwikkelingen gaan sneller, de eisen zijn strenger, de studiedruk ligt hoger, natuurlijk. Maar tentamenstress was er vroeger ook en daarmee om leren gaan is verdorie toch juist een element van de opleiding. Het zal een ouderwetse gedachte zijn.

Ik vraag me ook af wat er in de hoofden omgaat van de universiteitsbestuurders die dit hebben bedacht en na ongetwijfeld veel vergaderen hebben goedgekeurd. Is de zucht om echt iedereen ten koste van (bijna) alles binnenboord te houden en daarmee de financiering van de universiteit zeker te stellen zover doorgeschoten dat dergelijke hulpmiddelen nodig worden gevonden? Is er in zo’n gremium werkelijk niemand die voldoende met beide benen op de grond staat om de vraag op te werpen ‘moeten we dit eigenlijk wel doen?’

Als er door tentamen- of andere vormen van studiestress mensen afvallen, dan is dat sneu voor hun, maar misschien ook een blessing in disguise. Rond je twintigste tot de ontdekking komen dat je beter iets anders kunt gaan doen is beter dan dat je daar – na ongetwijfeld nog veel meer stress – pas op je veertigste achter komt.




Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties