Dotan Rutte

Dinsdag, 24 april 2018

En toen waren er – natuurlijk – ineens toch wél documenten over de afschaffing van de dividendbelasting. Dat is een hele opluchting, de politici hebben tijdens de formatie dus niet zomaar à l’improviste een beetje zitten kletsen over deze maatregel waardoor de schatkist naar schatting 1,4 miljard euro aan inkomsten derft. Ze hebben gewoon gebruik gemaakt van inzichten van ambtenaren van het ministerie van Financiën.

Daarmee begint meteen het rare gedeelte van het verhaal, want volgens de premier waren er absoluut geen schriftelijke stukken. Zo’n proces verloopt volgens een standaardpatroon. Eerste fase: ‘naar zijn beste weten’ waren er geen stukken; na zo’n formulering kun je altijd nog op je schreden terugkeren. Tweede fase: dat gebeurde dan ook, want na hardnekkig doorvragen van de oppositie bleek dat er namelijk wel stukken waren, maar die moesten geheim blijven in het belang van het formatieproces waarbij alle betrokkenen vrijuit moeten kunnen spreken. Derde fase: eh, nou ja, voor deze keer worden ze toch bij wijze van eenmalige uitzondering openbaar gemaakt.

Zo’n terugtrekkende beweging in fasen kunnen we aanduiden als het Dotan-model: eerst ontkennen en dan, als dat niet meer houdbaar is, steeds verder een stapje terug doen. Eerste fase: zanger Dotan had niet zelf 140 valse Facebook-accounts met positieve verhalen gemaakt, dat hadden zijn medewerkers gedaan. Tweede fase: vervolgens bleek dat hij het toch zelf had gedaan, behalve een heel gênant verhaal over een kankerpatiëntje die als laatste wens een ontmoeting met Dotan zou hebben gehad. Nee, daar wist hij echt niets van – behalve dat hij het verhaal zelf had geretweet. Derde fase: maar het verhaal over een ontmoeting met een fan in een vliegtuig was wél authentiek en niet door hem opgesteld – behalve dat het qua taalgebruik, dubbele spaties en interpunctie exact hetzelfde patroon vertoonde als de overige stukjes, zo toonde RTL aan. Wat een pech nou toch.

Rutte heeft duidelijk meer ervaring met dergelijke scenario’s. Politieke commentatoren weten steeds weer te vertellen dat het een politieke doodzonde is om de Kamer onjuist in te lichten. Ach, werkelijk? Onze minister-president kan het zich permitteren de Kamer onvolledig of onjuist of helemaal niet in te lichten, hij komt toch overal mee weg. De oppositie kan blazen wat ze wil, er zijn veel te veel politieke hachjes afhankelijk van het aanblijven van dit kabinet. Enige flexibiliteit met de waarheid wordt daarbij voor lief genomen, en met een meerderheid van slechts één zetel is er van het ooit zo bejubelde dualisme tussen parlement en kabinet – in de praktijk altijd al een tamelijk leeg begrip – niets meer over.




Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties