Events, dear boy, events

Maandag, 17 juni 2019

Politici houden niet van onverwachte gebeurtenissen. Ben je net prettig bezig met het uitvoeren van je beleidsagenda, wordt de boel door iets onverwachts in de war gegooid. Niet voor niets was het antwoord van de Britse premier Harold MacMillan op de vraag van een journalist waar politici het meest bevreesd voor waren: ‘Events, dear boy, events.’

Misschien was dat een fictieve anecdote, maar desondanks lijkt het erop dat we in Nederland nu te maken hebben met zo’n event. Is er door zo’n onverwachte gebeurtenis in Den Haag sprake van een lichte vorm van paniek? Het zou zo maar kunnen. Immers, het vermoeden dat toenmalig minister Opstelten van Justitie invloed zou hebben uitgeoefend – om het vriendelijk te zeggen – op het besluit van het Openbaar Ministerie om PVV-leider Wilders te vervolgen voor zijn ‘minder minder minder’ uitspraak, is wat je noemt pikant.

Door politieke beďnvloeding van de onafhankelijke rechtsvervolging en rechtspraak zou er sprake zijn van een politiek proces. Simpel: mag niet. Wilders heeft dat altijd al geroepen en zou – als het waar is – nog gelijk krijgen ook. Dergelijke beďnvloeding of regelrechte opdrachten vanuit de partij waren gebruikelijk in de DDR en bij soortgelijke ongure regimes, en het zijn praktijken waar we tegenwoordig de Turkse president Erdogan om veroordelen, maar in het o zo keurige Nederland komt dat toch niet voor – of wel?

Volgens het college van PG’s zou er geen overleg zijn geweest, maar uit het antwoord van minister Grapperhaus op vragen uit de Kamer blijkt dat er wel overleg is geweest. Heeft iemand hier last van een selectief slecht geheugen of wordt de kluit belazerd? En is de minister te eerlijk om daaraan mee te doen, of gewoon verkeerd gebriefd? In het laatste geval hebben ze in Den Haag gebrek aan doofpottalent, wat eigenlijk wel weer geestig is. Het gedoe ontwikkelt zich in ieder geval richting een echte affaire, of, om in stijl te blijven, een event.

Je weet van zo’n event nooit wat voor vlucht het neemt, dat had MacMillan goed in de gaten. Wilders roept moord en brand en heeft daar voor de verandering misschien gelijk in. De kwestie kan uitgaan als een natte scheet, maar er kunnen ook meer verklaringen boven water komen. Of een handige journalist weet goed te Wobben. Of een kritisch Kamerlid vraagt goed door, bijvoorbeeld of de premier hiervan op de hoogte was. Als de antwoorden van de minister dan ruimte voor twijfel laten, volgt een nieuwe ronde vragen, een debat – kortom, je weet niet hoe zoiets afloopt.

Het zal niet de eerste keer zijn dat een minister van Justitie struikelt. En in het ergste geval is het ook niet voor de eerste keer dat door Wilders direct of indirect een kabinet aan zijn einde komt. Zover is het nog niet, maar zoals gezegd: politici houden niet van onverwachte gebeurtenissen.




Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties