V en D, wat moet je d’rmee?

Dinsdag, 5 januari 2016

Tsja, V&D… Het gejuich over de redding van het warenhuis begin vorig jaar leek me toen al tamelijk voorbarig. Mooi dat er investeringen werden aangekondigd, maar de steeds steilere duikvlucht naar beneden is al een jaar of dertig geleden begonnen. Weet u nog, de saneringsronde die in 1988 werd aangekondigd, gevolgd door de legendarische ruzie tussen de nieuw benoemde topman Arie van der Zwan en eigenaar Anton Dreesmann? Volgens Van der Zwan moesten er 1400 mensen uit, maar uiteindelijk verviel alleen zijn eigen arbeidsplaats.

Sindsdien is er niet echt veel veranderd. Van iedereen die nu boos of teleurgesteld is over het gedrag van eigenaar Sun Capital en het faillissement zou ik best eens willen horen wanneer ze voor het laatst zelf bij V&D dat kekke colbertje of fleurige zomerjurkje hebben gekocht. Of was het aanbod elders in de winkelstraat toch nét wat leuker of uitgebreider?

Ik weet nog wel dat de plaatselijke V&D ooit een heel behoorlijke boekenafdeling en dito platen- annex cd-afdeling had. Er was een supermarkt en soms zelfs een aparte slijterij. Allemaal ingekrompen tot enkele – excusez le mot – lullige boekenkastjes met een aanbod dat de allerbleekste middelmaat niet overstijgt en een rekje met een handjevol dito cd’s, of zoals supermarkt en drankwinkel helemaal weggesaneerd. Dat laatste is trouwens tamelijk ironisch als je weet dat bij de vergelijkbare mainstream warenhuisketen Marks & Spencer de afdeling food tegenwoordig de best lopende en snelste groeiende van het hele concern is.

Het zal best dat bovengenoemde productcategorieën niet tot de gewenste ‘core business’ behoren, wat mode, huishoudtextiel etc. dan wel schijnen te zijn. En vroeger was natuurlijk altijd alles beter. Nou kan het aan mij liggen, maar ik koop vaker een fles wijn dan een setje theedoeken. Op zo’n fles werd vast niet zoveel verdiend, maar als je er dan toch was, kon je in één moeite door meteen dat setje pennen en dat fotoalbum kopen waarvoor je anders naar de kantoorboekhandel en/of fotowinkel was gegaan. Zo’n breed assortiment had wel wat, terwijl je met alleen een core business uiteindelijk niet zoveel overhoudt; core betekent niet voor niets ook klokhuis.

Enfin, das war einmal. De gegadigden schijnen nu ondanks alles drie rijen dik bij de bewindvoerder op de stoep te staan. Het zou mooi zijn als het tot een succesvolle doorstart komt, maar ik heb er een hard hoofd in. Overigens is het hele probleem al jaren geleden onnavolgbaar samengevat door Herman Finkers.






Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties