Trump Trump Trump

Zondag, 6 maart 2016

Spannend is het wel, amusant ook – tot op zekere hoogte dan. Raardere Amerikaanse presidentsverkiezingen kan ik me niet herinneren. Kan aan mij liggen – ik volg het geheel wat nauwgezetter dan vroeger vanwege de blogs die ik schrijf voor Tioga Tours – maar een rare gang van zaken blijft het, bij de Republikeinen dan. Een outsider op kop die spot met alle wetten van het politieke spel en tegen de zin van de partijleiding in al zijn concurrenten wegvaagt.

Je gaat door de krankzinnigheden van Trump zijn nog niet weggemaaide concurrenten Cruz en Rubio bijna acceptabele lieden vinden. Toch zijn ze qua reactionair gedachtegoed misschien nog wel enger dan Trump. Daar krijgen we trouwens nauwelijks iets over te horen, de debatten beperken zich tot scheldpartijen en wedstrijdjes (vooralsnog figuurlijk) vérpissen. Het is niveau schoolplein. Leuk voor de kijkers thuis natuurlijk, maar eh… moet een van deze mannen president worden? En dit zijn dan kennelijk the best and the brightest van een partij die geacht wordt pakweg de helft van de bevolking te vertegenwoordigen van een land met 320 miljoen inwoners.

De komende weken en maanden komen er vast nog wel verrassingen uit de hoge hoed. De eerste zagen we vorige week al: ex-kandidaat Mitt Romney die als een soort geheim wapen van stal is gehaald om in een toespraak de vloer met Trump aan te vegen. Dat was ongetwijfeld ingefluisterd/opgedragen door de partijleiding. Het sneed trouwens wel hout wat Romney te berde bracht – hij leek er ineens een soort van staatsmansstatuur van te krijgen. En dat voor de man die vier jaar geleden nog werd weggezet als een zeloot en een sukkel. Maar ja, in vergelijking met de Grote Boze Donald heeft praktisch iedereen wel het statuur van een staatsman.

Wat trouwens opvalt is dat je nu een beweging richting Trump ziet, alsof men zich bij het onvermijdelijke aan het neerleggen is. Niet alleen sluiten zich de eerste Republikeinse prominenten bij hem aan – kwestie van zorgen dat je je baantje houdt – maar ook in kranten en andere media verschijnen nu stukken waarin Trumps opvattingen serieus worden besproken en zelfs met een zekere welwillendheid worden beoordeeld. De teneur: ‘sommige dingen zijn wel gek, maar uiteindelijk zal-ie best meevallen, het is nu alleen maar verkiezingsretoriek’. De komende weken gaan we vast meer van dergelijke verhalen zien. En zo wordt de halve gare schreeuwer met het caviakapsel langzamerhand salonfähig zonder dat hij er zelf iets aan hoeft te doen.






Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties