Klein leed
Woensdag, 27 april 2016
En toen had ik dus een nieuwe ov-chipkaart nodig. De chip had een knakje opgelopen of zoiets, in ieder geval deed-ie het niet goed meer. Pieppieppiep bij de poortjes op het station, maar opengaan, ho maar. Een nieuwe chipkaart kost 7,50 euro; niet zo weinig eigenlijk, maar je kunt niet zonder. Vooruit dan maar.
Om een nieuwe chipkaart aan te vragen werd er aan het stationsloket een formulier uit een kast opgediept. Geachte lezer(es), laat dit even op u inwerken: anno 2016, nu het praktisch alleen nog maar mogelijk is om organisaties digitaal te benaderen, dient een nieuwe chipkaart bij TLS te worden aangevraagd door middel van een Papieren Formulier, dat na invulling – met blokletters – in een Envelop dient te worden gestopt die, na te zijn voorzien van een Postzegel, na een gezonde wandeling in de Brievenbus moet worden geworpen. Voor de duidelijkheid: ik vind dit niet erg, maar verbaas me wel over deze tamelijk archaïsche gang van zaken.
Enfin, na een kleine week arriveerde de nieuwe chipkaart. Tijd om de balans op te maken. Zevenenhalve euro, zei u? Nou nee, het mocht iets meer zijn: het aanvragen via dat formulier kostte elf euro. Bovendien was ik nog meer geld kwijt, want in de tijd dat je zonder kaart zit, moet je toch ook wel eens met de trein. Daarom dus maar als tijdelijke oplossing een extra chipkaart gekocht (waar keurig de dalurenkorting op werd gezet), die evengoed ook 7,50 euro kostte.
Alles bij elkaar opgeteld kostte het grapje dus 11 euro + 7,50 euro + 2,92 euro aan rest-reistegoed op de tijdelijke chipkaart waar je niks meer mee kunt doen (want te weinig om in te kunnen checken) + vooruit maar, een postzegel van 0,73 cent. Totaal bij elkaar dus 22,15 euro. Mag ik dat een beetje veel vinden?
In verhouding tot alle rampen die de mensheid dagelijks teisteren is het natuurlijk allemaal klein leed en niet iets om je druk over te maken. Maar eerlijk gezegd bekruipt het gevoel me steeds vaker dat organisaties als TLS dat drommels goed weten en daar ook handig gebruik van maken door lekker naar zich toe te rekenen – 7,50 euro is toch iets anders dan 22,15 euro. Ik vind dat eerlijk gezegd toch wel een vorm van georganiseerde diefstal – hoewel de gang van zaken me de inspiratie voor dit stukje heeft opgeleverd. Dat dan weer wel.
Om een nieuwe chipkaart aan te vragen werd er aan het stationsloket een formulier uit een kast opgediept. Geachte lezer(es), laat dit even op u inwerken: anno 2016, nu het praktisch alleen nog maar mogelijk is om organisaties digitaal te benaderen, dient een nieuwe chipkaart bij TLS te worden aangevraagd door middel van een Papieren Formulier, dat na invulling – met blokletters – in een Envelop dient te worden gestopt die, na te zijn voorzien van een Postzegel, na een gezonde wandeling in de Brievenbus moet worden geworpen. Voor de duidelijkheid: ik vind dit niet erg, maar verbaas me wel over deze tamelijk archaïsche gang van zaken.
Enfin, na een kleine week arriveerde de nieuwe chipkaart. Tijd om de balans op te maken. Zevenenhalve euro, zei u? Nou nee, het mocht iets meer zijn: het aanvragen via dat formulier kostte elf euro. Bovendien was ik nog meer geld kwijt, want in de tijd dat je zonder kaart zit, moet je toch ook wel eens met de trein. Daarom dus maar als tijdelijke oplossing een extra chipkaart gekocht (waar keurig de dalurenkorting op werd gezet), die evengoed ook 7,50 euro kostte.
Alles bij elkaar opgeteld kostte het grapje dus 11 euro + 7,50 euro + 2,92 euro aan rest-reistegoed op de tijdelijke chipkaart waar je niks meer mee kunt doen (want te weinig om in te kunnen checken) + vooruit maar, een postzegel van 0,73 cent. Totaal bij elkaar dus 22,15 euro. Mag ik dat een beetje veel vinden?
In verhouding tot alle rampen die de mensheid dagelijks teisteren is het natuurlijk allemaal klein leed en niet iets om je druk over te maken. Maar eerlijk gezegd bekruipt het gevoel me steeds vaker dat organisaties als TLS dat drommels goed weten en daar ook handig gebruik van maken door lekker naar zich toe te rekenen – 7,50 euro is toch iets anders dan 22,15 euro. Ik vind dat eerlijk gezegd toch wel een vorm van georganiseerde diefstal – hoewel de gang van zaken me de inspiratie voor dit stukje heeft opgeleverd. Dat dan weer wel.
Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur
Meest recente blogs
Events, dear boy, events
Vinyl
Staatssteun en hypocrisie
Gierende paniek
Kroket!
Studentknuffelen
Failed minister
Love is in the air
Dotan Rutte
Heisa
Partij-overstijgend graaien
Weergaloos talent
Niet slim
Naar het circus
Het loopt uit de hand
Getuigenispolitiek
Vinyl
Staatssteun en hypocrisie
Gierende paniek
Kroket!
Studentknuffelen
Failed minister
Love is in the air
Dotan Rutte
Heisa
Partij-overstijgend graaien
Weergaloos talent
Niet slim
Naar het circus
Het loopt uit de hand
Getuigenispolitiek
Meest recente foto's
Maaslandschap
Tenenkrommend jargon
Urban explore
Chipkaartgetut
Amerikaans wonen
Femke for burgemeester
Industriekathedraal
Voorjaarsverschijnselen
Anno 1613
Winterse wandeling
Traditioneel Japan
Calatrava in de polder
Centraltirgus
Bij de directeur
'Wendezeit'
Liège Guillemins
Tenenkrommend jargon
Urban explore
Chipkaartgetut
Amerikaans wonen
Femke for burgemeester
Industriekathedraal
Voorjaarsverschijnselen
Anno 1613
Winterse wandeling
Traditioneel Japan
Calatrava in de polder
Centraltirgus
Bij de directeur
'Wendezeit'
Liège Guillemins
Meest recente publicaties
Jaarboek Trams 2020
OV Magazine 2018/4
Jaarboek Trams 2019
Revolutiejaar
Jaarboek Trams 2018
Metro, tram en bus in Rotterdam
OV Magazine
De Republikein
Jaarboek Trams 2017
Jubileummagazine
De Republikein
Jaarboek Trams 2016
Tioga Tours Magazine
Ambtenaren!
Lijnenspel
Jaarboek trams 2015
OV Magazine 2018/4
Jaarboek Trams 2019
Revolutiejaar
Jaarboek Trams 2018
Metro, tram en bus in Rotterdam
OV Magazine
De Republikein
Jaarboek Trams 2017
Jubileummagazine
De Republikein
Jaarboek Trams 2016
Tioga Tours Magazine
Ambtenaren!
Lijnenspel
Jaarboek trams 2015