Hoe onverstandig kan je zijn

Vrijdag, 24 juni 2016

Eerlijk gezegd verbaast de uitslag van het Britse referendum me niet echt. De Britten hebben een ongekend talent voor zelfdestructie en daar hebben ze – ik zou haast zeggen: met wellust – gebruik van gemaakt, waarbij premier Cameron in z’n eigen zwaard is gevallen en inmiddels toekomstig ex-premier is.

Het trieste aan de hele affaire is natuurlijk dat de tegenstemmers in meerderheid ouderen zijn, terwijl de jongeren in grote meerderheid vóór het EU-lidmaatschap hebben gestemd. De score: 65+ 58% voor uittreden, 18-24 jarigen 64% voor blijven. Hun toekomst, en dan denk ik vooral aan zaken als Erasmus-uitwisselingen en andere internationale opleidingstrajecten, kan behoorlijk in de knel komen door de keuze van hun eigen, het verleden verheerlijkende grootouders. Opa en oma worden bedankt.

Het is een verleden dat alleen in de herinnering glorieus is. Ik ken geen enkel ander land dat zo geobsedeerd is door de Tweede Wereldoorlog. Monumenten, herdenkingen, boeken, tv-programma’s en films, je wordt ermee doodgegooid. Het is ook wel te verklaren: het is de laatste keer dat de Britten iets gewonnen hebben, d.w.z. aan de kant van de winnaars stonden, want uiteindelijk hebben natuurlijk de Amerikanen en de Russen de klus geklaard. En sindsdien: niets meer, afgezien van af en toe een voetbalkampioenschap en het Eurovisiesongfestival. Sinds 1945 ging alles foetsie en Brittannia rules helemaal niks meer, zelfs nauwelijks nog waves… Geen wonder dat je dan met een kopje thee gaat zitten zwijmelen over de tijd waarin dat nog wel zo was.

Je hoort wel eens pleidooien om de stemgerechtigde leeftijd te verlagen van achttien naar zestien jaar. Je zou bijna gaan denken dat het niet zo’n gek idee is om ook een maximale leeftijd in te voeren waarboven mensen misschien niet meer – of niet meer over elk onderwerp – zouden mogen stemmen. Laat Henk Krol het maar niet horen.

Het toppunt van cynisme is wel dat Boris Johnson nu uitroept dat er vooral geen haast moet worden gemaakt met de Britse uittreding. Jaja… Eerst campagnevoeren voor een Brexit, waarschijnlijk vooral voor eigen politiek gewin om concurrent Cameron pootje te lichten, en als je dan hebt geoogst wat je gezaaid hebt voorzichtig terugkrabbelen. De tovenaarsleerling lijkt een beetje te zijn geschrokken van wat hij heeft opgeroepen.

In ieder geval worden de eerste ouvertures voor een nieuw staatsbestel al gemaakt: de Schotse premier en de Londense burgemeester hebben contact met elkaar. Naar verluidt overwegen ze een fusie om alsnog samen in de EU te blijven. Dát is nog eens een staaltje positive thinking!






Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties