Another fine mess

Woensdag, 9 november 2016

Alle opiniepeilers en deskundigen mogen per heden de vloer gaan schrobben. De onderschatte clown heeft het ’m geflikt en is president-elect geworden. Op 20 januari 2017 beleeft hij op de trappen van het Capitool z’n finest hour.

Wereldwijd is tandengeknars te horen, felicitaties van collega-regeringsleiders klinken tamelijk plichtmatig. En zoals iemand op internet opmerkte: ‘I don’t know what terrifies me more: having Donald Trump as president or living in a country that would elect him.’

De grote verrassing is een beetje déjà vu all over again, want dezelfde onderschatting van de onvrede die er in het land borrelde hebben we hier in 2002 gezien met de razendsnelle opkomst van Pim Fortuyn. Ook toen werd iedereen die het meende te weten verrast door de plotseling opgestoken storm. Een tweede verklaring voor de huidige verrassing is dat veel kiezers – die misschien helemaal niet zo ontevreden zijn – ondanks alles toch hun partij trouw zijn gebleven. Clinton was immers ook geen droomkandidaat.

Goed, nu dus Trump. Na alle ranzigheid in de verkiezingsstrijd moeten we maar hopen dat hij meevalt. We zullen de tierende vrouwenverachter, Mexicanenhater, antisemiet, enzovoort per heden serieus moeten nemen, ook al bleek in de campagne regelmatig dat hij over veel onderwerpen pas begon na te denken nadat er een vraag over was gesteld. De New York Times had laatst een handig lijstje van alle mensen die hij in de verkiezingsperiode beledigd had. De teller stond toen op 282, grote kans dat er nog wel wat bijkomt. Zou iemand die altijd al zo wild om zich heen heeft geslagen zich vanaf nu ineens keurig presidentieel gedragen? Ik geloof er niets van, ook al hield hij een keurige verzoenende toespraak toen hij had gewonnen.

Wat met de focus op de president nog een beetje op de achtergrond is gebleven is dat ook zowel Huis van Afgevaardigden als de Senaat een Republikeinse meerderheid hebben gekregen. En de voorzitter van de Senaat is de aartsconservatieve vicepresident Mike Pence. Op lange termijn heeft dat heel grote gevolgen vanwege de benoeming van rechters in het Hooggerechtshof. Er is al een zetel vacant en op korte termijn volgen er nog twee. De komende maanden en jaren worden ongetwijfeld conservatieve rechters benoemd, die vanuit die positie tientallen jaren lang het land in behoudende richting zullen sturen. De toekomst van ‘progressieve’ onderwerpen als abortus, homohuwelijk en cannabisgebruik (nu legaal in een aantal staten) is daardoor hoogst onzeker.

Het land gaat een andere kant op, dat staat vast. Dat de beurzen eventjes omlaag gingen betekent niet zoveel, want het Trump-regiem levert ongetwijfeld nieuwe business opportunities op. De chef van HeidelbergCement wreef zich al in de handen bij de gedachte dat er voor zijn bedrijf mogelijk goed geld te verdienen valt aan de beloofde muur langs de Mexicaanse grens. ‘Zaken zijn zaken,’ zei Bul Super al, en zo is ’t maar net.






Maurits van den Toorn
Journalist en redacteur


Meest recente blogs



Meest recente foto's



Meest recente publicaties